In memoriam: zangvriend Louwe Korf

Op 24 augustus 2020 overleed onze koorvriend Louwe Korf op de leeftijd van 70 jaar. Hij was erbij op de oprichtingsvergadering van Mannenkoor Urk, later de Urker Zangers, 10 februari 1968. Toen nog als tenor, en later, vele jarenlang een indrukwekkende diepe bas. Een korte memorie.

Mijn herinneringen aan Louwe Korf gaan terug naar 1968 toen ik op zondagmiddag als 9-jarig jochie al tussen Louwe en Douws (de vader van ons huidige koorlid Douwe Gnodde) zat in het Hervormd Centrum van Urk, waar de eerste jaren van ons koor de repetities nog plaatsvonden. Louwe was toen 1e tenor, je kan het je toch haast niet voorstellen als je denkt aan zijn diepe, diepe Basstem van de vele latere jaren daarna … Over alle jaren die volgenden zou ik makkelijk een boek kunnen schrijven, denkend aan de talloze keren de piano van vader (dirigent Frits) Bode ophalen met de Volkswagen bus van zijn vader, tevens koorlid en oud-bestuurslid “Indrik de gruunteboer”, naar de Jeruzalemkerk brengen als de zaal van ‘Irene’ (waar we later vele jaren hebben gerepeteerd) bezet was. De actie van oud papier ophalen voor de koorreis naar Amerika, de concertmappen klaarmaken bij Louwe thuis (bij zijn vrouw Willie kon en mocht dan ook alles) etc. etc. Hij was een actief en enthousiast koorlid in hart en nieren!

De speciale band met Louw is altijd gebleven ondanks dat ik een aantal jaren niet gezongen heb. Toen ik daar toch weer de kracht voor had kwam ik weer naast Louwe te zitten, maar nu bij de bassen en wat heb ik genoten van zijn dreunende, diepe bas. Met een groot gemak ‘even’ een octaaf pakken. Vooral ook zijn emotie bij bepaalde nummers liggen voor altijd in mijn hart opgeslagen! Als ik nu kijk naar de laatste opname die we met Louwe gemaakt hebben (Kerkje aan de Zee, juli 2020) en ik zie Louw nog meezingen met Psalm 116 en de emotie die daarbij loskwam, dat typeerde Louwe. Hoe ziek of benauwd hij ook was, het ZINGEN moest doorgaan! Uiteraard zongen we op zijn begrafenis! Het moest van Louwe een zangdienst worden en wat hebben we voor hem en Hem gezongen! En wat is het dan ook fantastisch dat de zoons van Louwe en Willie hebben aangegeven de lege plaats van vader Louw en opa Hendrik te willen innemen.

Ik wil afsluiten met de volgende spreuk:

Portretten van dierbare mensen hang je langs de uitgestrekte wanden van je innerlijk wezen

Vooral de gebaren en bewegingen en geluiden die je van hen verzameld hebt

Zullen altijd oproepbaar zijn!

Jacob bode

50 jaar lid