Mijn naam is Klaas Jan Mazereeuw, ik ben geboren op 11 April 1971 op Urk als 3e zoon van Jan Mazereeuw en Grietje van Urk. Met mijn vrouw Ali-Klasina (Pico Bello) de Boer woon ik met zoons Juda (2009), Joah (2011) en dochter Mila (2013) met veel plezier op het Rif 10.
Ik ben sinds 1998 werkzaam bij Seafood Connection, een handelsonderneming in diepvriesproducten zoals grondstof voor kibbeling, visfilets en garnalen maar tegenwoordig ook sushi toppings, Street food en zeewier producten. Mijn voornaamste taak is het bewaken van de voedselveiligheid van de producten die wij verhandelen.
Kun je iets vertellen over hoe je bij de Urker Zangers terecht bent gekomen?
Met mijn broers Wilbert en Pieter zong ik tenor bij gospelkoor By His Grace. We hebben daar een leuke tijd gehad met Marco Hoorn aan het roer. Toen dat ophield heb ik een tijdje niet gezongen tot Wilbert ons vroeg voor de Urker Zangers. Ik hou vooral van gospel, dus een traditioneel mannenkoor had hem zeker niet geworden, maar de Urker Zangers zingen alles dus wilde ik het wel proberen. Na een open repetitie hebben Pieter en ik ons als lid aangemeld. Het was voor ons een soort cirkeltje rond denk ik.
Wat betekent het voor jou om samen met je broers in hetzelfde koor te zingen?
Dat weer samen zingen als drie broers gaf Pieter en mij het zetje om ons op te geven denk ik al is Pieter inmiddels 2e tenor. Ik krijg veel steun van Tonny, Gert-Jan en Wilbert die toonvast zijn en de meeste nummers goed kennen. Ik zing redelijk op gevoel, de diepere theorie van de notenbalk heb ik mij nog niet aangeleerd. Maar inmiddels heb ik mijn plekje gevonden en dat is fijn.
Je vader Jan Mazereeuw was vanaf de oprichting betrokken bij de Urker Zangers. Wat heeft zijn muzikale erfenis voor jou betekend?
Niet alleen mijn vader maar ook mijn ome Klaas, ome Teun en mijn schoonvader Klaas de Boer hebben een geschiedenis bij de Urker Zangers, een koor dat het anders doet dan de meeste koren. Het is mooi om in de voetsporen van de broers Klaas, Jan en Teun Mazereeuw te treden. Bij ome Klaas op de nertsenfarm was ik kind aan huis en met ome Teun mag ik nog steeds samen zingen en herinneringen delen, hoe mooi is dat. Als jongetje groeide ik al op met de muziek van de Urker Zangers, en dat mijn vader destijds de solo zong van ‘Er is een Kindeke’ vond ik erg bijzonder. We groeiden op met de LP’s van Mahalia Jackson, Iwan Rebrof, The Continental Singers en vooral The Golden Gate Quartet. De LP ‘The best of the golden gate quartet’ stond elke zondag wel op. Het jubileumconcert ter gelegenheid van het 10-jarige jubileum van de Urker Zangers was ook een favoriet. De begeleiding van het Nederlands Radio-orkest maakte de nummers speciaal. Dirigent Frits Bode was sowieso een bijzondere man. In de eerste 12 jaar van de Urker Zangers werden er maar liefst 10 Lp’s uitgebracht! Dan heb je de wind er goed onder en wil je iets presteren. Ik leerde hem een beetje kennen toen ik muziekles van hem kreeg. Mooi dat al zijn werk nu op fritsbode.nl is vastgelegd.
Welke plek heb jij in het koor (stemgroep), en hoe ervaar je het zingen daarin?
Ik zing 1e tenor en dat zingt heerlijk moet ik zeggen. Meestal kom ik ook goed bij de hoge noten, alleen een nummer als het Ecce vind ik lastig om vlekkeloos te zingen.
Wat is jouw favoriete lied uit het repertoire van de Urker Zangers, en waarom?
Ik ben momenteel voor de muziekcommissie het repertoire aan het categoriseren en er zijn erg veel nummers die ik helemaal niet ken. Ik heb niet echt 1 uitgesproken favoriet en ik denk ook dat dit soms wisselt omdat het dus nog best een ontdekkingsreis is voor mij. Enkele nummers wil ik wel noemen, The Lord’s Prayer, I want to die easy, He touched me, And can it be, Who at the door is standing, dat werk. Maar recent zongen we Take the name of Jesus with you en Zing van Zijn trouw en die vind ik ook prachtig.
Kun je een mooie herinnering delen van een optreden of koorreis die je hebt meegemaakt?
Optredens en opnames met professionele muzikanten vind ik het mooist. Een stuk techniek, een beetje spanning en ook de bewondering voor de unieke talenten die God muzikanten en zangers gegeven heeft. Zo vroeg ik Jonathan Mars net voor de opname van ‘Storm en Ontij’ tijdens Nederland Zingt in Sneek hoe hij het had met de zenuwen. Ik moest er niet aan denken om op dat moment zo’n zware solo op tv te zingen en te laten vastleggen met een organist die het nummer net verkeerd had gespeeld. Nou hij had wel spanning hoor maar zei: als ik straks eenmaal zing dan komt het goed. Dat vertrouwen krijg je ook van boven denk ik. Het jubileumconcert in de Bethelkerk ter ere van het 50-jarige bestaan was ook bijzonder. Als luisteraar was het voor mij een feest van herkenning en de Urker Zangers en Ars Musica waren in topvorm. Tijdens een van die mooie intro’s ging er een telefoon af. Jacob Schenk sloeg resoluut af en bleef een seconde roerloos staan terwijl een bomvolle Bethelkerk de adem inhield. Jacob draaide zich om en riep: ‘Dat stond niet op mijn partituur!’ Een fantastisch moment want je kunt het natuurlijk ook negeren. Maar Jacob wist dat het live opgenomen werd en liet niet toe dat het nummer verpest zou worden door een ringtone.
Hoe combineer je het zingen met je werk/gezin/hobby’s?
Ik haal er veel voldoening uit dus dat gaat goed, één keer per week repeteren is ook niet heel veel natuurlijk. Af en toe muziekles van de dirigent of een keertje solo’s oefenen of een kwartetje proberen kan er dus nog wel bij. Ik denk dat hier ook wel behoefte aan is.
Wat maakt zingen in een mannenkoor volgens jou zo bijzonder?
Dat je samen mensen kan aanraken of bemoedigen en een boodschap overbrengen. Soms zie je het letterlijk binnenkomen bij mensen. Als koorlid heb je lang niet altijd in de gaten wat het doet, als luisteraar des te meer. Tijdens de begrafenisdienst van mijn schoonvader zong Soli Deo Gloria ‘Lied van Verlangen’. Nog steeds kan ik vol schieten als ik dit nummer beluister en de mannen het laatste couplet inzetten. Dat is wat zang kan doen.
Je zit sinds kort in het bestuur van de Urker Zangers. Wat is jouw rol daar en wat hoop je vanuit die plek bij te dragen aan het koor?
Toen ik op de eerste bestuursvergadering werd gevraagd als voorzitter was ik nogal verrast, ook omdat ik nog niet zo heel lang bij het koor zit. Ik zei dat ik die rol niet kon vervullen zoals Gerard dat deed. We hebben vervolgens de taken goed verdeeld en iedereen in zijn kracht proberen te zetten. Besturen is goed luisteren en duidelijk communiceren. Als we dat doen dan zijn we al een eind op weg. Als voorzitter van de muziekcommissie zal ik proberen het repertoire te ordenen en wat meer overzicht aan te brengen in de te zingen nummers. De keerzijde van ons enorm rijke repertoire is dat het keuzestress kan veroorzaken. Daar gaan we samen met de leden en dirigent een weg in proberen te vinden en iedereen mag daarin natuurlijk meedenken.
Wat hoop je nog mee te maken met de Urker Zangers in de komende jaren?
Een concertreis naar het Verenigd Koninkrijk lijkt me wel wat. En dan Cornwall my home ergens op een klif in Land’s end opnemen. Een thema avond met de nummers van De Zee op een geweldige manier uitvoeren en daarmee iedereen verrassen. Brightly beams in Cleveland zingen nadat Frits het verhaal achter het nummer heeft verteld aan het publiek. Verder mis ik op YouTube nog een mooie, ingetogen kooruitvoering van The Lords Prayer. Ik weet niet of dat allemaal gaat lukken maar als we samen de schouders eronder zetten dan zijn we tot veel in staat. Dat hebben de Urker Zangers in al die jaren telkens opnieuw bewezen.
Dit is echt uit het hart geschreven! Ik ben blij dat ik bij jullie achterin sta, we zijn een eenheid. Heb vroeger veel van je vader geleerd, maar ik vind het fantastisch zo als je dit hebt geformuleerd!
Wat een mooi verhaal! Ik heb me als oudste van het gezin Mazereeuw altijd afgevraagd waarom het zo lang duurde voordat mijn broers bij een koor gingen zingen. Nu alleen de jongste broer nog. Hij kan ook heel goed zingen. Mijn mooiste herinnering aan ons gezin is dat we samen gezongen hebben in het kerkje aan de zee en bij het graf van onze vader.